فاجعه ای در راه است
نسلی “صرفا” خوشگذران و بدون هیچ علاقه ای به مطالعه عمیق
و بدون هیچ پشتوانه فکری
و هیچ برنامه ای که برایشان ریخته شده باشد
و بسیار برنامه ها که برایشات ریخته اند و خود، از آنها باخبر نیستند…
فاجعه ای در راه است
نسلی “صرفا” خوشگذران و بدون هیچ علاقه ای به مطالعه عمیق
و بدون هیچ پشتوانه فکری
و هیچ برنامه ای که برایشان ریخته شده باشد
و بسیار برنامه ها که برایشات ریخته اند و خود، از آنها باخبر نیستند…
متنی در فضای مجازی پیچیده بود که جای تامل داره به نظرم
(
مادر خطاب به کودک خردسالش:
هیچ میدونستی وقتی که اون شیرینی رو یواشکی بر میداشتی در تمام مدت خدا داشت تو رو نگاه میکرد؟
کودک: آره مامان جونم!
مادر: و فکر میکنی به تو چی میگفت؟
کودک: میگفت غیر از ما دو نفر کسی نیست، پس میتونی دو تا برداری!
خداوند امید شجاعان است،نه بهانه ترسوها
)
چقدر قشنگ دزدی را یاد میده و خداپسندانه میکنه!
اینها در فضای مجازی پره
انتقادی اگر کنیم میگن اوووووه شما چقدر… اینا که تاثیری نداره!
ولی دریغ از اینکه فکر کنن به مرور در رفتار و گفتارمون چه آثاری میذاره
یه بنده خدایی می گفت شبکه های اجتماعی هیچ جایی برای بحث های مناسب دینی نداره اما بسیار فضای مناسبی برای ترویج منفیاته
خودمون را شیفته اهل بیت(س) معرفی میکنیم. از علمایی همچون آیت الله بهجت تعریف میکنیم و اونها را بسیار والامقام میدونیم.
اما تمام شد! همین؟!
وقتی وارد زندگی خودمون میشیم(چه زن و چه مرد) هرکاری که میخوایم میکنیم که با اینطور اعتقادات کلا در تضاده!
یا راه کمال را انتخاب کردیم و میخوایم زندگیمون همچون علما باشه و محب واقعی اهل بیت(س) باشیم یا چی!؟
درست و غلط ها خیلی وقت ها مشخصه اما ما عادت کردیم به توجیهات و زندگی روزمردگیمون
اخیرا بحثی داشتم با یکی از دوستانم که تاکید داشت برم و در “شرکت بازاریابی شبکه ای” اونها عضو بشم و به نوعی زیر مجموعه ایشون باشم. دیگه وقتش بود! وقت این بود که نتایج تحقیقاتم در این زمینه را بهش بگم و اینکه خودم آگاه شدم وظیفه میدونستم تا اون را هم آگاه کنم.
در ادامه چکیده این نکات را که از جانب بنده مطرح شد میتونید بخونید:
میدونم توی این جلسات و گفتگوها دقیقا چه چیزهایی و به چه نحوی مطرح میشه و میدونم که بازاریابی شبکه ای را از شرکت های هرمی جدا میدونن خودشون
چند وقتیه این طرح مطرح شده و خیلی از دوستان دیگرم هم از شرکت هایی نظیر ——- به سراغم اومدن برای پرزنت و با افراد زیادی در این مورد تبادل نظر داشتم و شیوه کارشون را هم یادگرفتم! اما به هیچکدوم از این شرکت ها وارد نشدم
موقعیت شما رادرک میکنم. ما همه دنبال کسب روزی هستیم تا به زندگیمون رونق بدیم. و این یک اشکالی به وجود میاره گاها. اینکه باعث میشه احساسی (یا هوسی) بشیم وتصمیم بگیریم. چرا که شگرد فروش محصول یا شگرد فروش فکر(مخصوصا در این گونه کارها) احساسی کردن شخص هست براساس “خواسته ها”ی افراد. مثلا خانه با فلان امکانات در آینده بخری، تو آدم موفقی هستی، تو حق زندگی داری و باید خوب زندگی کنی، تو میتونی ماهی فلان تومن درآمد داشته باشی(و فلانی را هم مثال میزنن که اینقدر درآمد داره از شرکت ما!!!)
بنده کار بازاریابی را از—— با بازاریابی برای ————- شروع کردم. حدود 9 سال هست که توی حوزه رسانه فعالم. عکاسی، خبرنگاری، تبلیغات و بازاریابی تدریس میکنم. اینها را گفتم برای اینکه بدونی یک شخص بی تجربه و بی سواد در این حوزه نیستم. هزینه های زیادی کردم. توی این مسیر آدمهای زیادی را شناختم و تجربیات زیادی کسب کردم
با این مطالب بریم سراغ شرکت بازاریابی شبکه ای. میگن کار ما قانون شده! اینها فقط از وزارت صنعت مجوز دارن- یعنی مصوبه دولت هست- قانون چیزیه که مجلس تصویب کنه- مجلس تا اونجایی که من تحقیق کردم چیزی را با این شیوه کاری که اینا دارن اصلا تصویب نکرده! ما قانون داریم برای بازاریابی اما اینطوره که مثلا من برای فلان شرکت محصول مشخصی را به مشتری مشخص میفروشم وشرکت به من مستقیم 10 درصد سود میده- تمام- مجوز اینها هم همینطوره- اما درکارشون که وارد میشی بر خلاف این مجوز شیوه پورسانت هرمی را مطرح میکنن به طوری که تو از زیر مجموعه هات هم پورسانت بگیری برای چیزی که اونها فروختن و تو هیچکاری این وسط نکردی- توجیه میکنن (کاری که امروزه برای همه ما باب شده تا به کار خطای خودمون ادامه بدیم)
یک شیوه توجیه اینه که ما آموزش میدیم و زکات علم هم که نشر اون هست! اینکه باید هزینه این آموزش را هم از بازاربانمون بگیرم!- این اولا شیوه هزینه گرفتن نیست. دوما زکات هر علمی نشر اون نیست! مثلا یک دزد بیاد بگه من راهکارهای دزدی را یاد میدم و پول میگیرم!!! و توجیهات دیگه لیستش را بیار من برات عقلی پاسخ میدم نه حتی صرفا اعتقادی.
میگن فلان مراجع تایید کردن- کدوم مرجع تایید کرده آخه. سند بیارن. بازهم خلط بحث میکنن. مراجع دقیقا این راگفتن که پورسانتی که مستقیم یک بازاریاب با فروش یک محصول مشخص به مشتری مشخص دریافت میکنه صحیح است- ما چیزی داریم به اسم “اکل مال بالباطل” که همین نکته کامل شیوه پورسانتی از زیر مجموعه را بالکل حرام میکنه – تمام. اینها توجیهات میکنن. مثل این میمونه من از یک روایت از امام باقر(ع) که هیچ اشاره ای به قمه زنی نشده بیام بگم که قمه زنی حلاله! و حتی مورد تاکید هست. نه برادر من قمه زنی در هیچ روایتی مورد تاکید نیست و اشتباهه مخصوصا در شرایط فعلی جامعه و در هیچکدوم از روایات صریحا در مورد قمه زنی چیزی نداریم.
با خودت میگی اینا پس چطوری الان دارن کار میکنن؟! موسسه ای نظیر — چطوری کار میکرد؟! —- چطوری کار میکرد و حتی در رسانه ها مسوولان میگفتن این موسسه مجوز نداره و قانونی نیست اما بازهم باز بود و مردم هم درش سرمایه گذاری میکردن!!! و امثال اینها…
++ عذر میخوام که وقتت را گرفتم اما دوست داشتم این متن را به صورت کامل با توضیحات برات بنویسم. کارآفرینان و ثروتمندان بزرگ جهان(که چندوقتی هست برای یک کاری دارم روشون تحقیق میکنم) هیچکدومشون از این راه به ثروت نرسیدن- در ایران کسایی مثل برزگر یا عظیم زاده هم همینطور- با اینکه یتیم بودن و درشرایط سخت با بدهی بالا اما مهره های شطرنج کسی نشدن- این طور شرکت ها افراد را استسمار میکنن تا بشن مهره هاشون تا فقط سردسته ها و بالایی ها به سود مناسب برسن- با شیوه های مختلف مثل شو های تجاری و جلسه های آنچنانی هم به خودشون مثلا کلاس میدن.
نباید احساسی شد و باید نشست، فکر کرد و خود آدم مدیریت کارشو دست بگیره و یا علی بگه
گاهی وقتها واقعا فکر میکنم که ارزشش را نداره- مثلا یک جوان که هم خودش و هم خانوادش برای اینکه به فلان سن برسه، دانشگاه بره، سرکار یا هرچی… بعدش توی یک دعوا از روی غرور بیجا یا جو گیر شدن، یکی را بزنه ناکار کنه یا اون بزنه اینو ناکار کنه!
بعد یه عمر بدبخت بشه و همه زحمات خودش و پدر و مادرش به باد بره…
شاید تجربه کرده اید که برخی استادان در دانشگاه ها برای نمره درسشون هیچ چارچوب مشخصی ندارن و دانشجو میمونه که نمره دیگه ای را انتظار داشته اما نمره دیگه ای گرفته!(کمتر یا بیشتر)
مثلا استاد برگه های پایان ترم راکلا نگاه نمیکنه و به هرشخص هرچقدر که خودش دوست داره نمره میده!
با این کاری ندارم و فقط میسپارمشون به خدا چون اینجا دیگه صحبت در مورد حق و ناحق جایگاهی نداره چون اصلا زمینه اش هم فراهم نیست!!!
بریم سراغ استادی که میخواد عدالت را برقرار کنه و درسش را درست میده و چارچوبش برای امتحانات و نمره هم مشخصه(و قطعا خداوند متعال نیت آدمها را میدونه و بهش اجر میده)
اما ببینم به راستی یک انسان با همه این تلاشها میتونه عدالت را برقرار کنه؟!
فرض کنید میگذره و امتحانات پایان ترم میرسه.
چند مدل میشه
یک مدل دانشجویی که بسیار زحمت کشیده اما چون دستش کند هست نمیرسه تمام سوالات را به طور جامع جواب بده
مدل دیگه دانشجویی که خیلی خوب خونده و خوب هم میتونه بنویسه
و مدل دیگه دانشجویی که در تقلب کردن حرفه ایست!
استاد از هیچکدوم اینها خبر نداره و نمیتونه براشون میزان کیفیت در نظر بگیره. برگه ها را میبینه و به تک تک سوالات نمره مربوطه را به میزان پاسخ ها میده. دانشجوی اولی رد میشه! دانشجوی دومی 18میگیره و دانشجوی سومی19!!!
این استاد هم با همه تلاشش نتونست عدالت را برقرار کنه
اما قربون خدابرم
عدالت اصلی دست خودشه
براساس تلاش و نیت انسانها(مثلا دانشجوی اولی و دومی و همینطور استاد خوب) به اونها اجر و براساس همون و کارناشایست آدمها( مثلا دانشجوی سومی و استاد نامطلوب) به آنها عذاب میدهد.
پ ن: این را البته اشاره کنم که از دیدگاه اعتقادی، تقلب حق الناس محسوب میشه
هرکس توی دنیا باید به یک نحوی مشغول باشه
خدا کسایی را که دوست داره به کارهای معمول و درحدبالاتر به چیزایی که آنها را به خودش نزدیکتر میکنه مشغول میکنه…
و اگه این اتفاق صورت نگیره و آدمها خودشون را هم مشغول کارهای خیر نکنن، شیطان از این بیکاری خوب بلده استفاده کنه!
برخی اوقات میبینم توی شبکه های اجتماعی، شخصی (حالا با هرفکری!) یه جمله از یکی از علمای دین(مثلا آیت الله بهجت) نوشته با این نیت طعنه به “اسلام” و به طور کلی “دینداری”- هرچی میگی این اصلا با مبانی اعتقادی و همچنین نکاتی که از زبان خود ایشان نقل شده تناقض داره و درست نیست- قبول نمیکنه- بعد میاد منبعش را میاره…
میبینی منبعش یه شبکه اجتماعی دیگس!!!
یاخدا
فکرمیکنم آدمی که از برند خارجی با افتخار و و پر زرق و برق صحبت میکنه نمیتونه از آریایی بودن خودش هم با افتخار حرف بزنه
پ ن: طرف میگه “نمک هم نمک های خارجی، همشون شیرینه!!!”
امریکا هزاران کیلومتر درعراق و سومالی و… برای چیزی که “امنیت کشورش” عنوان میکنه میجنگه ولی از نظر بعضیا، مدافعان حرم نمیتونن کمی دورتر باتروریست بجنگند!
برای کسی که ناموس نمیشناسدفهماندن معنی غیرت محاله، محال