آنچه که میتوان از برخی اقدامات غرب برداشت کرد اینست که آنها شاید به معنای ظاهری و عام سانسور و فیلتر یک جریان یا اشخاص و یا افکار را نداشته باشند اما دوترفند اساسی را پیگیری میکنند:
1- نفوذ در یک جریان فکری و تربیت افرادی درست مانند آن برای به انحراف کشاندن اصول و اهداف درست آن جریان
2-دادن تریبون به جریان مخالف اما تجهیز، قدرتمندسازی و تشویق چندین تریبون علیه همان جریان به صورت مستقیم و غیر مستقیم
برای پاسخ به این سوال:
از آنچه که باید دوست داشته باشی میگذری سراغ چیزی میری که جای دبگر در جهت اهدافش برایت تعیین کرده باشد!
نفوذ، اتفاق افتاده که تفریحات ما تغییر کرده، زندگی ما تغییر کرده، ذائقه ما تغییر کرده و اینکه اگر چیزی آن طرف آبها با کراوات باشد در هرصورت مورد تایید است!
یک نوجوانی که دوجلسه کلاس زبان رفته از هر ده لغت در صحبت هایش یک لغت هم انگلیسی است! بعد در صفحات شخصی خود از تمدن ایران مینویسد. از لغات عربی هم انتقاد میکند و میگوید پارسی را پاس بداریم!
آیا این یک ضعف فرهنگی نیست؟
این خیلی عقلانیه که برای شناخت جوامع غربی باید زبان آنها را یاد بگیریم. اتفاقا اینکه انگلیسی را کامل یاد بگیریم خیلی هم خوب است. اما نباید شهروندان انگلیس شویم وباید تمدن خودمان را باید داشته باشیم.
و خوب است بدانیم اسلام شناسان غربی زبان عربی را کامل یاد دارند!