اونقدر که از هرچی میترسیدم سرم اومد، الان دیگه سعی میکنم از چیزی نترسم!
اونقدر که از هرچی میترسیدم سرم اومد، الان دیگه سعی میکنم از چیزی نترسم!
بین تصمیم و اجرا همیشه فاصله بیاندازید. چراکه معمولا تصمیمات شما براساس احساس هستند و اگر کمی حوصله به خرج دهید دراجرا موفق تر خواهید بود و درصد پشیمانی هم کمتر میشود.
برای سرکوب نفس راه های زیادی داری. مثلا وقتی میلت به فلان غذا میکشه و میذارن جلوت اون را نخور! این مورد و یا تمامی مواردی که در راه تزکیه نفس برمیداری به مرور باعث میشه تا بتونی تصمیمات قاطع و مناسبی بگیری. راه دیگری هم برای سرکوب نفس هست. مطالعه! اگر دانشجویی یا پژوهشگر یا هیچکدوم، نفس، تو را در هرصورت ازمطالعه منع میکنه. مطالعه کن تا سرکوبش کنی به همین خوشمزگی
فرهنگ باید حفظ شود. دوست خارجی داشتن، زبان انگلیسی دانستن، دکور را مانند فلان کشور غربی درست کردن ومانند این ها امروزه به عنوان “کلاس اجتماعی” مطرح می شود. این می شود کار این روزهای ما!
ژاپن با حفظ هویت و حتی لباس خود مسیر توسعه را در کشورش هموار کرد و حتی اکنون فرهنگ خود را به دیگر کشورها صادر می کند.
حتی درفرانسه هم اگر در نامه اداری از لغات انگلیسی(منظور لغاتی غیر از زبان اصلی خودشان است) استفاده شود جریمه دارد!
کشوری موفق بوده که “هویت” خود را حفظ کرده است و حفاظت نکردن از فرهنگ در یک کشور آن را دچار “فقر فرهنگی” می کند و مردم آن کشور به مرور داشته های خود(هویت) را نیز از دست می دهند.
پ ن: چه بسا این داشته ها را کشورهای دیگر در راه سودآوری استفاده می کنند مانند فرش ایرانی
اسلحه ، سیگار ، مخدر و سکس پرسود ترین و برروی همبیشترین آمار در تجارت دنیا را دارد.
من به آمار زمین مشکوکم!
غذایی که میخوریم و موسیقی که میشنویم اثر مستقیم بر رفتار و اخلاقمون داره (هم خواننده اش و هم نوایی که داره-غذا هم همینطور؛ هم آشپزش و هم موادی که ازش تشکیل شده و حتی پولی که باهاش اونها خریداری شدن)
اینا شعار نیست- حقیقته. گذشته برای درس گرفتنه و آینده فقط برای برنامه ریزی اما باید درحال زندگی کرد- چندتا خوبی داره. یکیش آرامشه که درحال زندگی کردن باعث میشه آرامش داشته باشی- در قبال همین هم پس بهتر میتونی فکر کنی.
از همه مهمتر اینه که به جایی که حواست توی کاری که داری در حال انجام میدی 50 درصد باشه 100درصد بشه که کیفیت کاری که در حال انجام میدی را هم بیشتر میکنه.
امتحان کن
پ ن: راهکار من برای تمرین درحال زندگی کردن اینه که هر موقع درهنگام انجام کاری هستید که یهو نکات مختلفی در مورد کارهای گوناگون به ذهنتون میخوره، همونجا مکث کنید و حدود دو دقیقه به همون ذهنیات فکر کنید و سعی کنید اونهارا درست از ذهنتون خارج و یا در جایی یادداشت کرده و برایشان ساعتی برای تفکر بیشتر و یا اجرا در نظر بگیرید. به همبن راحتی تمرکز دوباره با شما رفیق میشود!
برخی اوقات افکار عجیب و غریبی که حتی اصلا با عقاید درست هم نمیخونه یهویی میان توی ذهنت و اگه جلوش را نگیری زود پسرخاله میشن!
مثلاداری توی خیابان راه میری یهو دلت میخواد به یکی بد و بیراه بگی! این طور موقع ها پیشنهاد میکنم جلوی اون “افکار عجیب” خیلی محکم بایست(البته تودلت). اینطوری به مرور زمان دیگه یا کمتر و یا اصلا دیگه به ذهنتون فشار نمیاره.
نکته: اگر جلوش را نگیرید رفته رفته کل ذهنتون را اشغال میکنه
راضی ام به رضای تو یعنی نه تنها در همه کارها نیتت رضایت الهی باشه و برای همین موضوع اون کاررا به بهترین شکل انجام بدی
بلکه اگر حتی درهمون کار به مشکل خوردی (بااینکه اون کار خیر بوده و با نیت درست انجام شده) احتمال بدی رضای خدا در همون بوده- و چه بسا خداگره ای در کارت انداخته تا از بلایی که میخواد سرت بیاد جلوگیری کنه
و یا حد تو را در کمال بالاتر ببره و متعالی تر بشی- و اگر فکرمیکنی که اگر وقتت آزاد بود گره از کار بنده دیگری متونستی باز کنی خداوند نه تنها به خاطر نیتت ثواب اون کار دیگر را بهت میده
بلکه کار اون بنده دیگر را به خاطر همین نیت(و دعای تو) به بهترین شکل راه میندازه
راضی باش به رضای خدا و توکل کن
یاعلی(ع)
همه ما یه غمی تو دلمون داریم که برخی اوقات میزنه بالا!
مثلا بعد یک مهمونی خیلی شاد و یا تموم شدن یک دوره دوستانه(مثلا دانشگاه یا سربازی)
یا شاید هم بعد مراسم خاکسپاری عزیزانمان
یه غم که ما را توی تنهایی خودمون فرو میبره. دلمون خیلی خالی میشه و نمیدونیم باید چه کار کنیم توی اون لحظه. برخی اوقات گریه…
اینجاست که یه تلنگری باید به خودمون بزنیم
خدا
جمع های دوستانه وشادی های مختلف هرطور که هست و هرچیزی که وابسته به دنیاست تموم میشه و ما میمونیم و اون.
اونایی که دلشون خداییه نمیفهمن من چی میگم آخه همیشه دارنش و به این راحتی غصه دنیا را نمیخورن…