مصلحت من و تو را به حتم فقط خدا میداند. ما وقتی دعا میکنیم به طبع بهترینش اینه که بگین “خدایا هرچه مصلحت ما میدانی عطا کن و فضل و کرمت را برما در نظر بگیر”.
شاید با خود در برخی مواقع که سختی ها بسیار طاقتمان را طاق کرده بگوییم”چرا خدا با ما اینطور میکند؟! اگر مصلحت ما هم این باشد خب خداوند که قادر است با این همه دعای ما چرا مصلحت را تغییر نمیدهد؟!”
من میگم مانند خیلی از تفاوت ها در برداشت های ما از آنچه خداوند متعال مد نظر دارد، این هم متفاوت است.
برداشت من این است که خداوند متعال وقتی جایگاه والایی را برای فلان بنده در نظر میگیرد (براساس عدالت خود) آن بنده باید اندازه آن جایگاه شود. پس مصلحت او در این است.
حال شاید بگویید “ما نمخواهیم!ما میخواهیم در دنیا زندگی خوب داشته باشیم و در آخرت زندگی معمولی” .
من شما را ارجاع میدهم به کودک چهارساله که هوس عسل میکند در صورتی که ده دقیقه قبلش خربزه خورده! شما به عنوان بزرگتر او(مثلا مادر یا پدر و یا یک فامیل نزدیک) صلاحش را میدانید. با اینکه عسل به خودی خود خاصیت داشته و خوب است اما به وی میگویید”یک ساعت دیگه میتونی عسل بخوری” . خب آن کودک اصرار میکند و اگر همانجا به او عسل بدهید پس از خوردن آن و بهم خوردن حالش به شما میگوید ” من نمیدونستم که حالم بد میشه چرا شما گذاشتید عسل بخورم؟؟!!”