فکرمیکنم آدمی که از برند خارجی با افتخار و و پر زرق و برق صحبت میکنه نمیتونه از آریایی بودن خودش هم با افتخار حرف بزنه
پ ن: طرف میگه “نمک هم نمک های خارجی، همشون شیرینه!!!”
فکرمیکنم آدمی که از برند خارجی با افتخار و و پر زرق و برق صحبت میکنه نمیتونه از آریایی بودن خودش هم با افتخار حرف بزنه
پ ن: طرف میگه “نمک هم نمک های خارجی، همشون شیرینه!!!”
آیه رو تفسیر به رای نکنید! لا اکراه فی الدین… مربوط به پذیرش دینه نه دلخواهی عمل کردن به دین.
وقتی آدم اسلام میپذیره باید تسلیم خدا باشه نه دلش- نمیشه که بخشیش را بخوایم بخشیش را نخوایم!
مخصوصا در اعمال واجب- مثلا بگیم نماز میخونیم، روزه نمیگیریم! یا برعکس
یک نوجوانی که دوجلسه کلاس زبان رفته از هر ده لغت در صحبت هایش یک لغت هم انگلیسی است! بعد در صفحات شخصی خود از تمدن ایران مینویسد. از لغات عربی هم انتقاد میکند و میگوید پارسی را پاس بداریم!
آیا این یک ضعف فرهنگی نیست؟
این خیلی عقلانیه که برای شناخت جوامع غربی باید زبان آنها را یاد بگیریم. اتفاقا اینکه انگلیسی را کامل یاد بگیریم خیلی هم خوب است. اما نباید شهروندان انگلیس شویم وباید تمدن خودمان را باید داشته باشیم.
و خوب است بدانیم اسلام شناسان غربی زبان عربی را کامل یاد دارند!