گاهی وقتا توی یک جمعی هستی که سکوتی حاکم شده و افراد حرف خاصی برای گفتن ندارن. اینجور موقع ها برخی برای اینکه مثلا جو را بشکنن و فضا را به سمت گفتگو و خنده پیش ببرن شروع میکنن به حرف زدن پشت سر کسی و مسخره کردنش!
آدم دلش میخواد وارد این فضا بشه و حرف اونها را تایید کنه دوتا بدگویی هم خودش بذاره روش تا نگن طرف حالیش نیس! اما فک کنم معامله با خدا بهتر میشه.
آخه توی یک جمعی بودم اینطوری بحث را باز کردن و من چون نمیخواستم بدگویی و تهمت روی زبونم بیاد سکوت کردم یهو خدا فکری توی ذهنم انداخت که نه تنها بد نبود بلکه اشاره به معجزات دوروبرمون داشت(مثلا اینکه چطور یک درخت رشد میکنه)
بعد وقتی مطرح کردم آنچنان استقبالی شد که دیگه توی جمع مجالی برای صحبت خودم نبود چرا که همه از معجزات دوروبرشون با لذت تمام تعریف میکردن
اینطوریاس
تازه ثواب هم بردم