اونی که با دیدن یک کاخ یا برج مجلل به وجد میاد و ذوق میکنه یا حداقل قیمت پیراهنش 200هزار تومنه یا توی فلان دفتر کاری با میز و صندلی های فاخر عکس میگیره و بهش افتخار میکنه، چطور تصاویر یک کودک فقیر را در شبکه های اجتماعی نشر میده و زیرش مینویسه “مرگ انسانیت” یا “مسوولان ببینند” یا “دنیای بیرحم”
واقعا تناقضات تاچه حد!؟
شاید بگید اون آدم دستش به خیره و به چند کودک یتیم کمک میکنه. خداخیرش بده. اما معنای کلام بنده چیز دیگریست. تفاخر و تبرج
چیزی که این روزها با “خودشیفتگی” یا با ” هم چشمی” یا با “غرور کاذب” خودش را نشون میده و واقعا حال “انسان” را خراب میکنه.
در دنیایی که میدونیم فقیر هست و آنها هم هزاران آرزوی دست نیافته دارند فخر فروشی ما برای چیست؟